Molen van Plaumen, Maastricht

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1577

circa

verdwenen

circa 1839

afgebroken

geschiedenis

Het jaar 1577 wordt genoemd als bouwjaar, maar dat is twijfelachtig omdat toen juist i.v.m. de Spaanse belegering zo ongeveer alles wat aan bebouwing in het Jekerdal lag werd gesloopt of afgebrand. Van 7 december 1654 is een concessie bekend van de Raad van Staat der Verenigde Nederlanden, waarbij bepaald werd het gebruik en het behoud van de molen aldaar.

Op de kadasterkaart 1811-1832 staan de molens ter plekke niet (meer) aangegeven, toch moeten ze er nog wel geweest zijn.

In 1838 waren de molens eigendom van de wed. Schrammen-Maurissen, later van haar erfgenamen. Er was flink gesteggel over de afbraak van de molens ten behoeve van de Vesting Maastricht. Het hele complex op de linkeroever werd op ƒ 22.650 getaxeerd. In april 1838 ontvingen de eigenaren de overeengekomen koopsom, op 14 maart 1839 passeerde de akte van de verkoop door gemachtigde Josef Frans Coolen aan het Rijk der Nederlanden, van een graan - en oliemolen met twee koppel stenen voor graan en drie voor olie, en een olie- en pelmolen. In het najaar waren de molens al afgebroken.

Ter plekke ligt nog een kademuur die op het bestaan van een zwaar gebouw wijst, en enige huizen verder ligt in de tuin een molensteen.

Bronnen:
- De Molens van Limburg van P.W.E.A. van Bussel, 1991, p. 126.
- Maastricht, onbekende molenstad, Bert Lejeune, ca. 1994.

Zie ook Tenbruggencatenummer 11063.