Opmerkelijk is dat er in de molentelling van 1645 geen sprake is van een windmolen te Oudemolen, evenmin als op de kaart van Pijnacker uit 1634, terwijl dat eerder, hetzij vaag, wat het geval is. Zo wordt er in een document van 23 October 1605 gesproken over de kosten in verband met de overneming ten laste van de Landschap van de windmolen te Oudemolen gestaan hebbende. Die laatste woorden zouden erop kunnen wijzen dat de molen terplaatse al weer verleden tijd was. Ook het jaartal 1602 is wel eens genoemd, met name in de geschriften van Crone. In elk geval is de vermelding van een windmolen te Oudemolen in 1747 duidelijk.
In 1806 is vastgelegd dat Steven Thijs te Norg de molenaar was en dat buiten hem verdere eigenaars waren: de weduwe van de schulte J. Homan te Vries, de Schulte Homan te Rolde, H. Dijk te Groningen, H v/d Molen, Jan Bernardus. Faake Booys, Jan Jannis (uit naam van Willemtien Faake Booys en bovengenoemde Steven Thijs). Deze personen hadden gezamelijk ook in eigendom de molens te Rolde, Vries en Norg
Is over het verleden van deze molen weinig bekend; zijn einde is wel bekend en spectaculair: toen molenaar en huurder Steunebrink en zijn knecht op een avond in 1836 in de molen werkten en ondanks toenemende wind besloten niet te zwichten, was de molen ondanks stutten niet meer te houden. De knecht vluchtte en de molenaar besloot de stutten te verwijderen; misschien hoopte Steunebrink er zijn voordeel mee te doen en een nieuwe moderne achtkante molen te krijgen. De molen was niet best meer en stortte inderdaad in.