In 1856 werd de huidige molen gebouwd na verwoesting van de vorige. Die (her)bouw was in feite een verplaatsing: men gebruikte namelijk de in 1842 gebouwde molen, die aan de weg van Goor naar Diepenheim stond. Bij die herbouw werd (om een onbekende reden) de kap van de oorspronkelijke molen niet hergebruikt; in plaats daarvan gebruikte men de kap van de molen van kasteel Scherpenzeel aan de Markeloseweg.
In 1882 werd W.A. Otte, afkomstig uit Raalte, eigenaar. Een nazaat van hem zou tot diep in de 20ste eeuw hier molenaar blijven, al werd er lang van de windkracht geen gebruik gemaakt, want Willem Otte bezat namelijk ook een elektrische maalderij in het dorp.
Van 1923 tot 1951 moet de molen hebben stilgestaan, iets wat uiteraard sterk ten koste ging van de molen.
Ingrijpen van de gemeente Goor heeft de molen behouden: in 1950/51 volgde een restauratie door Gerrit Jan ten Have, waarbij de roeden, naast stroomlijnneuzen, onder meer de naar deze molenmaker genoemde automatische zwichtkleppen kregen. Daarna was de molen ook weer geregeld in bedrijf.
In 1974 verkocht de gemeente de molen aan De Hollandsche Molen.
In 1988 werd de molen voor het laatst gerestaureerd. In 2014 werden de remkleppen en de vang opnieuw afgesteld. Verder is het silosysteem nagekeken en werd er opnieuw geschilderd. Ook wordt er sinds enige tijd weer regelmatig veevoer gemalen.
Het dagelijks beheer en onderhoud van deze molen is in handen van de Stichting De Goorse Braakmolen. Deze is daartoe in 1992 opgericht.
Opmerkelijk zijn de opgelaste 'vulstukken' om de bovenas.
