De geschiedenis van de huidige molen is niet helemaal duidelijk: hij moet in 1894 zijn gebouwd door de molenmakers Ritsema te Stroobos voor J.B. Soppe, later als eigenaar opgevolgd door H. Soppe.
Er zijn echter aanwijzingen dat op deze plaats in 1888 een molen is gebouwd, die in 1890 alweer moet zijn verbrand. Of deze molen dan de opvolger daarvan is en waarom er dan vier jaar geen molen heeft gestaan: dit moet nog eens worden uitgezocht.
Het is tot op de dag van vandaag onbekend waar de molen precies vandaan komt. Volgens oud-molenaar Soppe was de molen uit de buurt van Haarlem afkomstig. Bij de herbouw in Coevorden is het achtkant "door midden gezaagd" en het bovenachtkant op een nieuw stenen onderstuk geplaatst. Hoe dan ook: deze molen is hier niet nieuw gebouwd. Aan diverse balken is goed te zien dat zij eerst elders zijn gebruikt. Een deel van de legeringsbalken uit het onderachtkant zijn als vloerbalken herplaatst. Het spilkalf is gemaakt uit een oude achtkantstijl van het onderachtkant, waar gepotdekselde planken op gezeten hebben.
De koningspil met spoorwiel is gelagerd op twee extra legeringsbalken. Dit heeft een merkwaardige zolderindeling tot gevolg: zo bevindt zich boven in het achtkant een grote loze ruimte. Mogelijk heeft de molen op zijn vorige plek een andere functie gehad.
In 1937 is de molen hersteld en bij deze gelegenheid werden de roeden gestroomlijnd, maar in 1951 kwam de windkracht buiten gebruik.
De molen raakte in verval en dat werd hier snel ernstig. Toen de gemeente Coevorden in 1976 eigenaar werd, was de toestand buitengewoon slecht: het riet van romp en kap grotendeels verdwenen, onderbouw en achtkant overwoekerd door klimop, de stelling vergaan en de roeden onherstelbaar. Jammer was ook dat het oude spoorwiel werd afgekeurd: dit was een omgebouwd bovenwiel, met nog altijd kammen aan de bovenzijde.
In 1977 werd een begin gemaakt met een zeer grote restauratie. Dit werk werd uitgevoerd door molenmaker Medendorp uit Zuidlaren. Het wiekenkruis werd toen weer voorzien van Oud-Hollandse ophekking. De molen draait sinds deze restauratie, die in 1979 werd opgeleverd, weer regelmatig.
Op 18 oktober 2011 werden beide roeden door de fa. Molema gestreken. Na in de werkplaats te zijn nagekeken werden zij nauwelijks een maand later alweer gestoken en voorzien van nieuwe hekkens en borden.
In de loop van 2013 is begonnen met verbetering van het maalwerk en met succes: op 13 augustus werd met het zuidelijke koppel na ruim 60 jaar weer op windkracht gemalen.
In 2014 werd bij een grote schilderbeurt de molen zoveel mogelijk weer met de kleuren van omstreeks 1937 uitgerust.
In januari 2019 besloot men, de molen stil te zetten: het middengedeelte van beide roeden bleek bij het zgn. doorschuiven behoorlijk door roestvorming aangetast.
Begin september 2019 zijn de oude roeden kaalgezet en op 17 september 2019 stak de firma Molema nieuwe roeden van eigen fabrikaat. Bij dit alles is een flink deel van het afkomende houtwerk (hekkens, borden e.d.) opnieuw gebruikt.
In het late najaar van 2021 begon de molenmaker aan de staart, waaraan veel hersteld dan wel vernieuwd diende te worden.
Het motorhok waar destijds een zuiggasmotor stond, is nog altijd aanwezig. Ooit kon die motor twee koppel stenen aandrijven, hiervan rest thans nog één.
