Molen Schuilenburgermolen (1e), Hellendoorn

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

< 1339

verdwenen

circa 1789

opvolger

Hellendoorn (Schuilenburgermolen (2e))

geschiedenis

De windmolen aan de Twentsche weg wordt in het archief Rechteren voor het eerst met name genoemd in een oorkonde van 29 september 1429, maar moet toen al lang bestaan hebben, want in 1339 verkocht Johan van der Molen het huis Ter Molen aan Johan van Almelo, met o.a. "den wijndt en de moelens in de parochie off kerspel van Hellendoorn".

De koopakte van 1442 waarbij Symon van Schulenberch van de erfgenamen van Dammarke "den molenberch of Eelermercke daer nu ter tijt die moele op staet" bespraken we in 't vorig hoofdstuk, en we mogen concluderen dat de molen daar al een tijd lang had gestaan. Dat hij op grond van Dammarke stond werpt vragen op, die we niet konden beantwoorden.

Bron: "De havezate Schuilenburg en de Reggevallei", A. Ponsteen, uitgave stichting Oald Heldern de Noaberschop Hellendoorn 1981.
-----

Op een verzekeringspolis wordt vermeld dat op 13 februari 1790 een "nieuw getimmerde windkoorenmolen in eigendom toebehoorende aan Gemelde Heere Grave van Rechteren, Limpurgh"
voor een jaar verzekerd werd.
Johan Mels, 5 dec. 2018.