In 1590 was Philipus Schrieck eigenaar van een schorsmolen buiten de Vlissingse poort in de Hayman (ook: anex Vlissingse rijweg links). In 1593 werd de molen aangeduid als oliemolen.
In 1600 was Hendrik Roosboom de eigenaar, in 1639 Johannes Eelboo, in 1650 Samuel de Keyser, in 1671 Samuel Beekman, in 1688 Nathaniel Bouwens en in 1696 Andries Boudewijns die de molen in 1702 liet ombouwen naar gortmolen / pelmolen.
In 1726 werden Gillis Pauwelsen en Jan Rietveld eigenaar, in 1729 is Gillis alleen eigenaar. Op 12 september 1735 brandde deze molen af.
bron: E. van Wijk, 'Molens in Middelburg', 1985
-----
Opmerkelijk is de omgekeerde geschiedenis waar het de ombouw betreft met de 2e molen van Philipus Schrieck, dbnr. 17469. Roosboom heeft beide naast elkaar staande molens van Schrieck overgenomen in 1600. Het lijkt logischer om de 1e molen die in 1593 van runmolen is omgebouwd naar oliemolen weer terug om te bouwen in plaats van dat met de 2e molen te doen. Mogelijk is dus sprake van gedeeltelijke verwisseling tussen beide molens.
-----
Van Wijk heeft in zijn boek een tiendkaart opgenomen van Walcheren uit 1676, waarop de molen is ingetekend. Ook op de kaart van Nicolaus Visscher (uit ca. 1650-1700) is op deze plaats een molen aangegeven. De locatie op deze grootschalige kaarten is niet heel nauwkeurig. Waarschijnlijk was pelmolen De Fortuyn dbnr. 13828, gebouwd in 1739, de opvolger van de 1e molen van Philipus Schrieck. Hoewel de positie van De Fortuyn wel nauwkeurig te bepalen is op grond van kaartmateriaal, is dat van deze 1e molen dus minder precies, maar voor zover vergelijking mogelijk is, stonden beide molens inderdaad op nagenoeg dezelfde plaats. Daarom zijn voor de coördinaten van deze molen die van De Fortuyn gebruikt.