Molen Oliemolen van Van der Linden, Uden

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

< 1707

verdwenen

circa 1867

afgebroken

geschiedenis

De eerste vermelding van deze molen dateert van 14 december 1707, in Regesten op het Heikantsgericht, Land van Ravenstein te Uden: "de verkoop van een huis, hof, wei- en bouwland gelegen aan de Schafstraat omtrent de oliemolen".

In 1815 werd Adriaan van der Linden genoemd als eigenaar van de molen aan het Oliemolenvaartje. Daarna werd hij omschreven als rosoliemolenaar met paard, paardenoliemolenaar, pelmolenaar en lijnkoekmolenaar bij afwisseling door paarden bewogen. Rond 1830 was het adres Straat nr. 1.

In 1832 werd het eigendom verdeeld en kwam op naam te staan van W. van der Linden, J. van der Linden en A. van der Linden. Een jaar later was Jacobus van der Linden de eigenaar.
Op 13 maart 1856 overleden zowel Jacobus van der Linden als zijn broer Wilhelmus, toen was Petrus van der Wijst de molenaar, eerder vermeld als molenaarsknecht.

Volgens het gemeenteverslag over 1855 verkeerde de aanwezige oliemolen in verval, in 1857 ging het wat beter. Tot 1863 bleef J.F. van der Linden de eigenaar, deze was vanaf 1861 tevens "ondernemer van karrenvrachten met en paard'" genoemd.
In 1863 nam A. van der Linden het eigendom over. Na 1867 wordt er geen Van der Linden meer als olieslager genoemd. Waarschijnlijk is de molen rond die tijd afgebroken, want in het kadaster van 1871 is geen sprake meer van de oliemolen.

Het Oliemolenvaartje bestaat tegenwoordig alleen nog ondergronds, de Oliemolenstraat herinnert nog aan de molen.

Bron: Dese Nuwe Moole. Geschiedenus van de Udense en Volkelse molens, Jan Bakker en
Jan Versantvoort. Sichting Uden in Geschriften, 2011, blz. 36-37.