Molen bij Weleveld, Zenderen

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

< 1582

verdwenen

1770

gesloopt

geschiedenis

De molen bij het Weleveld werd voor het eerst vermeld in 1582, toen door de Spaans-Nederlandse oorlog 'die watermole, vermitz deselve tenemael bij den soldaten verneelt was, is noijt gebruickt worden'.

Pas een kleine eeuw later wordt de molen weer vermeld, in 1678 bleek dat hij 's'iaerlijx 100 daler op Maij dag en 200 hondert ruwe koeken item slaet en maelt tot t'huis vrij soo veel men van doen is hebbende'.
Omdat de beek ook voor de scheepvaart diende, was in het stuwwerk van de molen een doorvaart gemaakt. De molen mocht alleen van 'Martinij tot den 25 Martij off L. Vrouwen dagh' werken en schutten, daarbuiten had de scheepvaart vrije doorgang.

In 1715 bracht de koren- en oliemolen bij verkoop aan de Heer van Almelo ƒ 79.606 op. Hij liet meteen de molen grondig herstellen. Maar in 1720 moest hij de molen afstaan aan Lambert Joost Baron van Hambroick, die met het goed beleend was.
In 1722 werd de oliemolen omgebouwd naar tweede korenmolen.
In 1742 werd het molenhuis nieuw gebouwd uit Bentheimer steen.
In 1759 werden de sluis en de brug vernieuwd.
In 1760 werd aan de molen een nieuwe stenen vleugel gebouwd, omdat de oude door problemen met de fundering de voorgaande winter was ingestort.

Toch werd de molen in 1770 afgebroken, nadat hij door een zware overstroming deels was weggespoeld. Ook het sluiswerk werd afgebroken, maar Van Hambroick behield zich het recht voor de molen weer te mogen herbouwen indien daar behoefte aan was.

Dat is echter niet meer gebeurd. Nog heel lang heeft de molenkolk bestaan, aan de westzijde van de weg bij het punt waar deze rechtsaf slaat naar Hertme. Door het dempen van de grachten en het verleggen van de beek is de situatie onherkenbaar veranderd.

Bron: Hagens H. "M's Mulders Meesters" 1978 p. 348.