Molen Gennepermolen (voorganger), Gennep

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

< 1832

verdwenen

1855

vervangen

opvolger

Gennep (Gennepermolen)

geschiedenis

De Gennepermolen lag op de linkeroever van de Niers, twee kilometer voor de uitmonding in de Maas. De Niers dreef tijdens haar loop van 120 kilometer in Duitsland minstens veertig molens aan. Als molen zijn deze alle reeds lang buiten gebruik. Soms bestaan de gebouwen nog. Op Nederlands grondgebied is de lengte van de Niers slechts zes kilometer.

Op de linkeroever aan de zijde van het stadje, 'in de Stad' genaamd, lag de graanmolen, die tot in de Franse Tijd van de heerlijkheid was. De molen was ingericht voor het malen van tarwe en rogge. Van deze watermolens was de graanmolen de grootste. Een indicatie daarvoor is het Tarief der zuivere begrootingen van ieder soort en klasse van vaste eigendommen in de gemeente Gennep'. Bij vaststelling op 8 oktober 1850 werd de graanmolen geschat op 280 gulden, de schorsmolen op 60 gulden en de volmolen op 30 gulden.

In het begin van de 19e eeuw waren zowel de water- als de windmolen van Gennep eigendom van Theodoor Berns, molenaar in Gennep, en Jan van den Boogaard te Heumen (Gld.). Berns was reeds in de Franse Tijd eigenaar van de watermolen geworden. Zij verkochten de molens in 1845 aan Hendrina van Bergen, weduwe van Jacob of Jacobus van den Boogaard te Wychen (Gld). Mettertijd vestigde zij zich in Gennep.

In 1855 liet zij de watergraanmolen afbreken en herbouwen.