Molen Kapmolentje, Dordrecht

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1660

verdwenen

circa 1715

geschiedenis

Onderstaande gegevens zijn grotendeels afkomstig uit 'Draaiende wieken, stappende paarden - Molens op het Eiland van Dordrecht', C.J.P. Grol en J. Zondervan-Van Heck, Jaarboek 2008 Historische Vereniging Oud-Dordrecht, voor meer informatie zie daar.

François de Pree kreeg op 18 oktober 1659 toestemming van het stadsbestuur om een kapmolen te bouwen. Een geschikte plaats was op het eilandje aan de in 1655 gegraven Kalkhaven. Verschillende plattegronden van Dordrecht laten het kapmolentje zien. Hieruit valt op te maken dat het een kleine wipmolen betrof. Zeer waarschijnlijk deed het dienst als schorsmolentje en werkte het ter voorbereiding of assistentie van De Eikenboom (de 'Runmolen' op onderstaand kaartfragment). Wisselingen van eigenaar werden niet gevonden. Wel kwam de molen veelvuldig voor als plaatsbepaling of belending in akten betreffende nabij gelegen onroerend goed.

Uit de tekeningen lijkt het of het molentje tussen 1698 en 1700 op een schuur is geplaatst.

In 1713 werd een ‘plancke huijsie’ verkocht op de Kalkhaven achter de runmolen en een ‘kapmeulentie'. Wanneer precies het kapmolentje is gesloopt is niet met zekerheid te zeggen. In 1715 gaf Jan de Hort te kennen geeft dat hij met zijn vrouw en vier kinderen woont in het huisje waar ‘voor desen het Capmolentje heeft gestaan’.

In meerdere documenten wordt hierna ‘aen het Capmolentje’ waarschijnlijk als plaatsbepaling voor de kop van de Binnen en Buiten Kalkhaven gebruikt, voor het laatst in 1783.