Molen Nieuwe Grutterij, Amsterdam

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1828

verdwenen

1919

1911 geëlektrificeerd 1919 gesloopt

geschiedenis

De "Nieuwe Grutterij" werd in 1828 gesticht. Er werkten drie of vier paarden.

De laatste gebruiker van een grutmolen in Amsterdam was J. Baneke Gzn. aan de Prinsengracht 346. De molen bevond zich achter dit pand en lag aan de Passeerdersstraat 8-10.
[C. Visser noemt een ander adres, namelijk Prinsengracht 579. Dat moet op een vergissing berusten, want daar was een koek- en banketbakkerij. Er was daar wel een paardenstal, maar beslist geen rosmolen. VDHO.]

Op 28 juni 1911 verzocht Baneke aan burgemeester en wethouders van Amsterdam om de molen te mogen voorzien van een elektromotor van 7,5 pk. De firma T. Peppink en Zn., timmerlieden en molenmakers aan de Bloemgracht 102, installeerde de elektromotor, waarmee drie op de eerste verdieping van het achterhuis geplaatste maalstenen werden aangedreven. Deze installatie werkte reeds op 25 augustus van dat jaar en hiermee verdween de laatste ros-grutmolen uit de hoofdstad.

In 1911 werd de arbeid van het paard door een elektromotor overgenomen, maar pas in 1919 kwam het eikenhouten molenwerk, de eigenlijke grutmolen, buiten bedrijf en werd uit het pand verwijderd. Hiermee kwam precies na vierhonderd jaar een einde aan het bestaan van rosmolens in Amsterdam.

Bron onder meer:
- Onze Hollandsche molen, C. Visser, A. ten Bruggencate en J. Schregardus, 1929.
- Rosmolens in Amsterdam 1519-1919, mr. J.H. van den Hoek Ostende, pag. 10-24. Jaarboek Amstelodamum 1981.