Molen Dickninger Meule, Schiphorst

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

< 1346

verdwenen

1650

geschiedenis

De laatste watermolen die verdween was de watermolen van Dickninge in de Reest.
In 1619 was de maal activiteit al overgenomen door een standaardmolen en stond de watermolen leeg. Na 1650 was de watermolen na beschrijvingen verdwenen. De terplaatse nog aanwezige stuw in de Reest heeft niets met de watermolen te maken. Door het verdwijnen van deze watermolen hebben we in Drenthe helaas geen enkele molen meer van dit type en dat is jammer.
M.W. Noordhoek.
-----

.. Dat de watermolens in de zomermaanden in Drenthe stilstonden kunnen we eveneens lezen in een proveniersbrief van de abdij van Dikninge van 1564. In deze brief werden de rechten en plichten van een zekere Albert Janss, die als provenier in het klooster werd opgenomen, geregeld: "dat Albert vors. sal wachten ende bearbeyden de olymoele soe langhe hy (de oliemolen) bearbeyden mach ende als hy gheen arbeyt inder olijmoelen hefft sal hy mede helpen hoeyen up de Olde Staphorst off hijr, 't waermen de toe doen hefft ende voerts sal Albert vors. off men hem by somertijden int backhuis off woermen hem van doen hefft toe enygen temlijken (op gepaste wijze) arbeyt toe brawen offte backen off ander so veer hij gesunt is mede sunder enich murmuratioeen (morren) off weigeringe helpen arbeyden"
Bron: Stellingnieuws nr 10 1985.
jnjv
-----

Volgens een document uit het archief van het klooster Dikninge was de watermolen in 1610 al in verval, er werden plannen gemaakt om de watermolen te vervangen, echter omdat er in 1619 een windmolen werd gebouwd werd de watermolen niet meer vervangen zodat deze voor 1650 verdween;

"Het beloven mets desen de ondergeschrevene, de weerdige vrouwe, ende jofferen als cloosters van Dicklingen an den e. Hendrick Wyntges, muntmeyster der landtschap van Overijssel, dat wanneer hare w. ende ed. daertoe sullen verstaen ofte gesindt worden dat enigen watermolen gelegt worde op de Reest, so lanx het voorn. clooster loopt, 't sij op den plaetse daer tegenwoordig ene vervallene molen ligt, ofte elders, daer 't clooster macht heeft, ene te mogen leggen ende sulx beqwamelijck tot vordel des kloosters geschieden kan, sij hem Hendrick Wijntges voorn. om ene te leggen als dan geneygt wesende, vermits d'eerste daerna gestaen hebbende, de preferentie sullen laten hebben ende niemandt anders sulx te doen sullen vergunnen, tensij dat hij [doorgehaald: ofte sijne kinderen] verklaren gene te begeren te leggen [doorgehaald: ende oversulx daermede wel tevreden te sijn] ende tot meerder versekeringe van sulx, hebben de voorn. weerdige vrouwe ende jofferen dit met eygener handt onderteykent.
Actum Dicklingen den 17 may 1610."

Bron: www.cartago.nl, transcriptie Alma Redmer.
jnjv
-----

Deze molen werd gebruikt voor het malen van het koren voor het klooster, en voor de onderhorige boerderijen die onder het klooster vielen. De watermolen stond aan de Reest, in de laatste bocht voor de Beugelenbrug bij de postweg Hasselt-Groningen.
Het verval van de Reest was hier echter gering en dus moet de capaciteit ook wel zeer gering geweest zijn. Er moest dan ook naar uitbreiding of naar een andere plek gezocht worden. De oplossing werd gevonden in een windmolen en het klooster had daarvoor de rechten, maar dan moest de molen wel op eigen grond geplaatst worden.
J. Roze.
-----

Uit publicaties blijkt dat er in Drenthe enkele watermolens hebben gestaan. Het juiste aantal is niet bekend. Maar het moeten toch zeker 17 stuks geweest zijn. Deze onduidelijkheid wordt mede veroorzaakt doordat men toen door het gebrek aan soorten molens (watermolens en rosmolens, de windmolens kwamen pas op in de 14e eeuw) alles wat met malen te maken had molen noemde.

De meeste watermolens in Drenthe waren korenmolens. Alleen van de watermolen van Dickninge is bekend dat er ook olie werd geslagen en werd gepeld. Of voor deze werkzaamheden sprake was van een aparte molen, een zogenaamde dubbele molen, is niet bekend.