Molen van Geertzen, Klazienaveen

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

verdwenen

1890

verplaatst

geschiedenis

Sinds 1890 stond er in het Duitse Adorf een molen. De uit Nederland afkomstige molenaar Hindrik Geertzen, die onder de dienstplicht uit wilde, had zich in het Graafschap Bentheim gevestigd. Zijn broer was hier al woonachtig. In Klazienaveen bezat Geertzen een molen, maar omdat voor hem terugkeren naar Nederland onmogelijk was, liet hij deze in 1890 afbreken en via het kanaal naar Adorf verschepen. Slechts op een steenworp afstand van het Nord-Sud-kanaal verwijderd, niet ver van de eindbestemming. Na de molen hier weer opgebouwd te hebben nam Hindrik de molen weer in gebruik.

Twee generaties van deze molenaars familie, te weten Hindrik, de oprichter, en zijn neef Jan Hindrik Geertzen bedreven het molenaarsvak. Na enige jaren volgde Jan Hindrich Deters hen op.

Volgens de herinneringen van de in Lingen woonachtige weduwe van molenaar Jan Hindrik Geertzen was de molen een "Galerieholländer", of wel een Hollandse stellingmolen, met een uit baksteen opgetrokken metselwerk. Het achtkant was niet gedekt met potdeksels maar met gegreineerd karton (dakleer?)

De poort in het onderste gedeelte van de molen was relatief laag zodat boerenwagens niet naar binnen konden rijden. Omdat de molen op zachte bodem, turf, gebouwd was zakte deze steeds verder de grond in. Wat ook hinderlijk werd voor het molenaarsbedrijf, waren de mettertijd oprukkende bossen en gebladerte die van tijd tot de tijd de wind de weg tot de molen hinderden.

De molen was tot 1936 volledig van de wind afhankelijk. In 1936 liet de toenmalige eigenaar J.H. Deters in de directe nabijheid van de weg een motormaalderij oprichten waardoor de windmolen langere tijd stil kwam te staan en uiteindelijk in 1948 werd afgebroken. Een afbeelding of foto van deze molen te Klazienaveen of Adorf is tot nu toe nog niet bekend

Bron: "Geschichte der Wassermühlen in der Grafschaft Bentheim", Heinrich Voort, in "Das Bentheimer Land", Band 110, 1987.
Coll. H. J. van der Kaay.