Molen Maalwaterpolder, Heiloo

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1591

verdwenen

circa 1741

opvolger

Heiloo (Varnebroekmolen)

geschiedenis

De ingelanden van het Maalwater klaagden in 1590 dat zij sinds de opname in de Egmondermeerpolder wateroverlast ondervonden, omdat ze hun water niet meer zondermeer op de nieuwe polder konden laten aflopen. Daarom scheidden zij zich in 1591 van de Egmondermeer af en werden zelf verantwoordelijk voor de bemaling. Aan de oostkant kwam een poldermolen aan de ringvaart van de Baafjespolder.

Op 29 juli 1741 sloten de ingelanden een overeenkomst met de Egmondermeer, waarbij de laatste toch weer de bemaling van het Maalwater overnam, voor ƒ 200 per jaar. Daartoe kwam er in de scheidingskade met de Zuidermeer een duiker, zodat het water af kon lopen naar de Geestmolenpolder (Tenbruggencatenummer 00360) binnen de Egmondermeer. Op 30 april 1859 werd de overeenkomst vernieuwd, de prijs was toen ƒ 250.

In november 1922 gaf de polder opdracht aan K. Jongejans, stoom-molenmakerij en timmerfabriek te Westzaan om een door een 8 à 10 pk (6 à 7 kW) sterke elektromotor aangedreven eikenhouten centrifugaalpomp te leveren. Dit werd een jammerlijke mislukking. Bij het proefdraaien in januari 1923 bleek de capaciteit maar 9 in plaats van 14 kubieke meter per minuut te zijn. Verder vrat de installatie stroom. Verbeteringen door Jongejans haalden niets uit. In januari 1925 ontsloeg het bestuur hem tenslotte van zijn verplichtingen, en ging over op een HEMAF installatie met een elektrisch gedreven stalen schroefpomp. De motor was een draaistroom-elektromotor van 12,5 pk (9 kW). In april 1926 was de installatie gereed.

Tegenwoordig staat hier de verplaatste Varnebroekmolen.

Bronnen:
- "Inventaris van het archief van de Polder De Egmondermeer", D. Aten, 2003.
- "De zeeweringen en waterschappen van Noordholland", derde uitgaaf, D. Kooiman, 1936.