Molen Heimolen / Heymoolen, Hilvarenbeek

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

< 1391

verdwenen

1859

verbrand

opvolger

Hilvarenbeek (De Korenaar / De Korenbloem)

geschiedenis

In 1391 herriep hertogin Johanna van Brabant het recht van maaldwang toebehorende aan "Peteren meester Dyres" uit Breda, die "twee wijntmolen ... staende heeft tot Beke". Dit moet betrekking hebben op de Esbeekse Molen en de Heimolen.

In 1801 was Wilbort van Gijzel molenaar op beide Hilvarenbeekse standerdmolens. In 1819 wordt vermeld dat in één van beide tevens run werd vermalen. Daarna waren Adriaan van Erck en Cornelis Adams de eigenaren, en in 1848 Mathys Merkx (die tevens een pelmolen in zijn molen had gemaakt) en Hendrik de Roos.

In 1838 werd de Heimolen De Doornboom genoemd, verwijzend naar een onschuldig op de nabijgelegen Galgenberg ter dood veroordeelde, die zijn stok wegslingerde met de voorspelling dat daaruit als teken van zijn onschuld een doornenboom zou groeien. Mogelijk hadden dus gedurende enkele jaren twee molens in Hilvarenbeek (nagenoeg) dezelfde naam.

Volgens het kadaster waren achtereenvolgens de kinderen Willem Pijnenburg, Chr. Woestenberg en de gebr. Frenken uit Den Bosch de laatste eigenaren. De Heimolen verbrandde in 1859.

Rotterdamsche Courant, zaterdag 29 jan. 1859:
"Laatstleden maandag is de wind-korenmolen, genaamd de Heimolen, te Hilvarenbeek afgebrand. Dit is zeker de brand geweest, volgens onze courant van gisteren, te 's-Hertogenbosch gezien".

Ter vervanging werd elders bergmolen De Korenbloem gebouwd.

Bron o.a.: "Windmolens in Hilvarenbeek", artikel door Jan Scheirs in "Brabants heem" 1977 nummer 4. Verzameling H. van der Kaay.