Uit de Provinciale en Drentsche Courant 28 november 1894,
Eelde,28 Nov.
In den afgeloopen nacht Brandde hier de windkorenmolen van de wed. K Steunebrink tot den grond af. Daar hij met riet gedekt was kon er door de hevige gloed van het aanwezige koren (ongeveer 50 HL)niets gered worden. De schade moet voor de eigenaresse nog al aanzienlijk zijn,daar het hoofdgebouw slechts voor Fl 3000,- verzekerd was bij de onderlinge speciaal voor molenaars bestaande brandwaarborgmaatschappij van den heren C. Moseman en Mol gevestigd te Utrecht. Het in den molen aanwezige koren behoorde aan verschillende ingezetenen uit deze en gemeente Vries en was daar bezorgd om gemalen te worden.
Hoe de brand is ontstaan is niet te zeggen.
In 1895 werd de molen weer gebouwd en deed dienst tot 1918 onder leiding van molenaar Steunebrink. De molen werd afgebroken, het molenaarhuis bleef echter staan. Samen met de molensteen voor de voordeur en een halve voor de achterdeur, herinneren zij aan de molen op 't Zuideinde van Eelde.
Informatie van A.Nibbelink
In de Asser en de Provinciale Drentsche Courant was te lezen dat de enige werkende standerdmolen van deze gemeente is afgebrand. Hij was toen eigendom van A. Steenbrink (Steunebrink) en kinderen. Volgens de krant was de molen verzekerd voor Fl 3000,--. Of dit bedrag toereikend was is niet bekend, maar hij werd in 1871 wel herbouwd, als achtkante stellingmolen.
In de nacht van 27 op 28 november 1894 slaat het noodlot opnieuw toe en brandt de molen nogmaals af. Ook deze keer is hij eigendom van een weduwe en wel Geessien Steunebrink.
jnjv. Bron: Stellingnieuws 55 dec. 2007, M. Noordhoek
Op 26 februari 1857 wordt de molen met de molenaarswoning en 25,80 are verkocht aan Andries Steunebrink, landbouwer te Eelde voor fl. 2800. Andries Steunebrink is gehuwd met Jantje Schuiling, zij is zijn tweede vrouw. Hij was eerder gehuwd met Albertje Mooi. Andries Steunebrink heet eigenlijk Andreas Ardesch Rijkens en is geboren op 20 november 1797 te Steenwijk. In officiële stukken staat echter “zich noemende en schrijvende Steunebrink.
Ruim een jaar na de aankoop van de molen, namelijk op 26 april 1858 overlijd Andries op een leeftijd van 60 jaar te Paterswolde. Op 25 september 1858, zes maanden na het overlijden van haar man, krijgt Jantje nog een tweeling nl. Klaas en Andries.
De aankoop van de molen is bedoel voor zoon Klaas, 27 jaar, geboren te Hoogeveen uit het eerste huwelijk. Klaas is vrijgezel en dat blijft voorlopig zo.
In de Provinciale en Drentsche Courant van 4 februari 1870 lezen we dat ‘in de nacht van 2 Februari, tusschen 2 en 3 uur de oudste en waarschijnlijk nog enige standerdmolen in de provincie Drenthe, staande in het Zuideinde en behorende aan de weduwe A. Steenbrink (m.z. Steunebrink) en kinderen uit den kring zijner meer aanzienlijke broeders verdwenen is.
Volgens het krantebericht was de molen verzekerd voor fl. 3000. Of de uitkering toereikend was, valt niet te acherhalen. Een feit is dat de molen in 1871 werd herbouwd. Uitgaande van de “belastbare opbrengst gebouwd” die terugliep van fl. 160,-- naar fl.70,-- is de nieuwe molen aanzienlijk kleiner uitgevallen.
Klaas Rijkens, zich noemende en schrijvende Steunebrink, is lang vrijgezel gebleven, maar op 31 juli 1874 is het dan toch zover, hij trouwt, inmiddels 44 jaar, met Geessien Hartlief, 29 jaar, en weduwe van wijlen Pieter de Boer. Klaas heeft geen verre reizen gemaakt om een bruid te zoeken. Pieter de Boer had namelijk in 1872 het oude molenaarshuis (nu molenweg 9) met landerijen aangekocht. Pieter overleed op 19 februari 1873. Klaas trouwt dus met zijn buurvrouw en trekt bij haar in. Vanaf 1874 woont de molenaar weer in het oude molenaarshuis (molenweg 9).
In 1875 wordt Klaas de echte molenbaas. Hij koopt de molen met erf en nog enig land van zijn moeder, drie broers en drie zusters voor fl. 1800. Er worden in het gezin Steunebrink 5 kinderen geboren. Op 1 mei 1890 overlijdt Klaas, hij zich zestig jaar geworden. Geessien houdt de molen aan. Alle problemen zijn echter nog niet uit de wereld. In de nacht van 27 op 28 november 1894 slaat het noodlot opnieuw toe. Opnieuw valt de molen ten prooi aan de vlammen, aldus een bericht in de Provinciale Drentsche en Asser courant van 30 november 1894. Ook nu is de molen verzekerd voor fl. 3000,--
Ondanks deze tegenslag zit Geessien niet bij de pakken neer. Een jaar later staat de molen er weer. Waarschijnlijk heeft zij wel één of meerdere knechten in dienst gehad. In ieder geval blijft zij tot haar overlijden op 20 december 1918, samen met haar kinderen eigenaar van de molen.
In 1919 valt het doek definitief over de Eelder molen. Na het overlijden van Geessien wordt in het voorjaar van 1919 de molen gesloopt en verliest het Zuideinde van Eelde na meer dan 300 jaar één van zijn markante bouwwerken. Het molenerf wordt verkocht aan Trientje Kielstra, weduwe van Geert Ebels, hoofdweg 112 in Eelde. De familie Ebels was eigenaar van de boerderij, nu molenweg 11, zodat deze met de aankoop de situatie van voor 1816 weer was hersteld.
jnjv bron: Dorpsklanken, Eelde, woensdag 3 maart 1999
*Klaas Steunebrink, uit Eelde,
windkorenmolen afgebrand,
30 november 1894, Nieuwsblad van het Noorden.
deel van onderstaande afbeelding