Molen (oliemolen), Leens

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1853

verdwenen

1871

afgebroken

geschiedenis

Deze molen werd gebouwd in 1853 voor Jacob Luitjes Torringa op de plaats waar vóór 1826 zaagmolen De Windhond stond. Het was een oliemolen met een vierkante onderbouw.
De landbouwer Jemme Onnes Knooihuizen kocht de molen met huis en schuur op 1 mei 1870 voor ƒ. 6.500 van Torringa die inmiddels failliet was verklaard. Reeds op 2 juni 1870 verkocht Knooihuizen zijn geheel voor ƒ. 5.250,-- aan Harke Everts Glas, toen wonende te Warfhuizen.
Deze nieuwe eigenaar overleed, zonder beroep zijnde, op 10-02-1871 te Leens. Zijn weduwe Kunnegiena Harmina Rouppé – op 20-08-1871 nog bevallen van een dochter – verkocht de molen op afbraak op 29 augustus 1871 voor ƒ. 1.750,-- aan bovengenoemde Lammert S. Rietema. Deze ging ook de oliesla-gerij weer gebruiken.
Sinds 1897 werd gebruik gemaakt van stoom als hulpkracht. Rond die tijd werden de molenroeden van zelfzwichting voorzien.
Omstreeks 1925 werd de kap van de molen verwijderd, waarna in 1934 de sloop van het achtkant volgde. Vanaf dat moment werd het bedrijf als een machinale houtzagerij voortgezet; de olieslagerij is dan reeds sinds 1928 vervallen. Ook die houtzagerij zal men nu tevergeefs in Leens zoeken.


Bronnen:
Het artikel ‘Windmolens in de Marne’; geschreven door W.O. Bakker en opgenomen in het Gedenkboek Nijverheid 1991, deel 1. Uitg.: Vereniging ter bevordering van Landbouw en Nijverheid te Leens t.g.v. het 150-jarig bestaan op 11 januari 1991.
Informatie van:
G. Nienhuis, 1 oktober 2012