De molen werd gebouwd voor J. Ritsema.
De laatste eigenaar was de heer E. Noord.
Wanneer in Zeijen een molen op windkracht is gekomen is niet bekend.
Wel weten we, dat omstreeks 1883 de korenmolen aan de zuidzijde van het dorp bij de tweesprong Assen - Oudemolen door blikseminslag afbrandde.
De molen werd herbouwd. Een achtkante bovenkruier met stelling; geasfalteerde houten achtkant op stenen onderstuk, houten tussenstuk en rieten kap; twee roeden, één met zelfzwichting en één met zeilen. Verder had de molen nog een houten as.
In 1909 werd een petroleummotor geplaatst. Toen bij een storm een roede brak, werd er geen nieuwe aangebracht. De zwichtstelling verdween en in 1930 was de molen wiekenloos.
In 1949 was er nog slechts een houten balkenskelet over. Over het wel en wee en de afbraak van de molen lezen we in het Nieuwsblad van het Noorden het volgende;
"De windmolen te Zeijen, het kleine Drentsche plaatsje zeven kilometer ten Noorden van Assen, is gisteren geofferd aan de twintigste eeuwse godheid: techniek. Tientallen van jaren heeft de molen de schaduw van zijn wieken over de huizen aan zijn voet zien strijken. De stenen hebben geknarst bij het malen van het koren tot helderwit meel. De stormwind heeft door zijn wieken gegierd, het deerde hem niet. Het hemelvuur heeft hem eens in roze gloed gezet; de molen werd herbouwd en maalde verder. Maar de motor kwam. De wieken waren overbodig geworden en toen bij een stormwind twee ervan werden losgerukt en tegen de grond in stukken gesmakt, kwamen er geen nieuwe. De zwichtstelling verviel. Het werd niet gerepareerd, want de motern deed de stenen draaien, zonder te weten vanwaar de wind kwam.
Snel werd de molen oud en de molenaar, die eigenlijk die titel ten onrechte draagt, omdat hij de molen overnam, toen deze reeds gemotoriseerd was, besloot het 15 meter hoge gevaarte te slopen.
Toestemming daarvoor werd via het gemeente bestuur verkregen en met de afbraak werd spoedig begonnen. Gistermiddag was nog slechts het houten balkenskelet over. De wind speelde met de met meel bestoven spinnenwebben, die jaren in de hoeken gezeten moeten hebben. Van de grond af kon men door de grotendeels weggebroken vloeren van de grote vakbekwaamheid getuigende houten tandwielen zien. Oude namen en data waren in de dikke balken gegrift. Mannen in blauwe kielen sleepten harde staalkabels over de uitgesleten trapjes naar boven en bevestigden ze aan de balken van het geraamte. Een reusachtige vrachtwagen* troek die kabels aan...en met een daverend geraas viel het gevaarte op de met jong gras begroeide zandgrond. Grote wolken stof , wie weet van hoeveel jaar her, stoven rond. Een oude man beet op zijn zwartgebrande pijp. En de jeugd juichte".
*De vrachtauto was van Geert Kramer.
jnjv.
Informatie H. van der Kaay,
bron: Gemeente Vries, Het Land van de Zweedse Kornoelje door dr G.H.KOCKS
Foto coll. J.N.J.Vondeling
De molen had op 1 roede zelfzwichting en was verder nog voorzien van een houten as, die hij gedurende zijn hele bestaan heeft gehad.
Informatie van Bert Beute
Volgens de boekhouding van zeilmakerij Wouda te Meppel werden er voor deze molen zeilen gehuurd van de periode 1895 tot 1896. Er werden zeilen gehuurd voor een molen met een vlucht van 68 voet.
Waarschijnlijk is hier in Drenthe gebruik gemaakt van de Amsterdamse voet, deze is ruim 28 cm. andere maten zijn de Utrechtse stadsvoet (26,8 cm). De Friesche koningsvoet(32,6 cm), de latere Friese of Deventer houtvoet (29,5 cm)