Molen Windlust, Wolvega

geschiedenis

toestand

werkend

bouwjaar

1888

bedrijfsvaardigheid

Maalvaardig

bestemming

Het malen van graan, thans op vrijwillige basis

molenmaker

M. Visser, Heerenveen (1888)

afkomstig van

Mijdrecht (Eerste Bedijking der Mijdrechtse Droogmakerij, Molen Nr. 8)

voorganger

Wolvega/ Wolvegea (Molen van Hooijsma)

omwentelingen

geschiedenis

Voor 1888 stond op de 'meulepolle' een standerdmolen. Eigenaar was Wiebe Hooisma.
Deze liet ook de tegenwoordige molen bouwen: de stenen onderbouw werd nieuw gemetseld en de bovenbouw aangekocht. Deze was afkomstig uit Mijdrecht (Utr.) en maakte daar als ondermolen nr. 8 deel uit van de Mijdrechtse Droogmakerij. Hij stond daar aan de Kerkvaart 2e gang eerste bedijking.
De molen werd te Wolvega neergezet op een hoge onderbouw en behield daarbij zijn oorspronkelijke vlucht en proporties. Zo kwam een voor Friesland uitzonderlijk grote molen tot stand.
Het poldermolenverleden is hier en daar nog goed te zien, zoals in de (nu onnutte) afschuiningen in het ondertafelement: dit was, in combinatie met een bovenlicht, bedoeld om meer daglicht in de (tot 1888 te Mijdrecht bewoonde) molen toe te kunnen laten.

Op 31 augustus 1893 werd de molen verkocht aan Ten Hulscher, die bleef eigenaar tot 4 juni 1896. Hij verkocht de molen toen zijn zesjarig dochtertje Agnes na een klap van de molen was overleden.
Daarna kwam er nog een aantal molenaars: Jan de Jong 1896-1902, Bulsma van de Woude tot 1925 en Arie Bijkerk tot 1930. Op 1 oktober van dat jaar nam de C.A.F te Oldeberkoop de molen over, Ebbel Lenstra werd de molenaar.

In 1937 werd de molen stilgezet, nog een tijdje werkte men met een motor maar gedurende de oorlogsjaren was dat niet rendabel meer. In 1943 kwam de molen in handen van de gemeente Weststellingwerf en werd daarna gebruikt door de brandweer die er de slangen liet drogen.

In 1947 werd in Wolvega een begin gemaakt met de stichting van een Oudheidkamer en deze kreeg een plaats in de onderbouw.
In 1950 volgde een herstelbeurt, waarbij de molen onder meer uitgerust werd met fokwieken; merkwaardigerwijs was de ophekking nogal slordig: met sloeg als het ware steeds een heklat over, kennelijk omdat men dacht het zonder zeilen te kunnen stellen. Of er na 1950 nog gemalen is, is niet duidelijk. Gezien de aanwezigheid van de Oudheidkamer lijkt dat niet waarschijnlijk.

Bij de zware storm van 12/13 november 1972 waaiden ophekking en fokken grotendeels weg, brak de staartbalk en was er aanzienlijke schade aan het rietdek. Toen gesproken werd over afbraak van de bovenbouw, kwam (de inmiddels gepensioneerde) Ebbel Lenstra in het verweer en met behulp van de toen nog zeer jonge Hendrik Jan Scheenstra, diens vader en later zijn beide zonen werd veel werk verricht. Op zaterdag 20 december 1975 werd de molen weer in gebruik gesteld. 

In 1982 werd uit Noord-Brabant weer een tweede koppel stenen gehaald (het oudere tweede koppel was gebroken), zodat de molen in 1984 weer maalvaardig was. Ook werd in 1982 een pletter aangeschaft uit een oude watermolen in het Duitse Medingen. Deze kwam op de plaats van de koekenbreker. Tot vandaag de dag maalt de molen nog voor bakker en particulier.

De Oudheidkamer, hier gevestigd vanaf 1947, verhuisde in 2009 naar een andere locatie.