Als de Panhuismolen vroeger gelijkenis vertoonde met het huidige gebouw, dat prachtig gelegen is tussen de Van Schelbergenstraat en de Vijverhof, dan moet hij een van de fraaiste watermolens van Venlo zijn geweest. Watermolen en woonhuis lagen onder een groot pannen-zadeldak. voorzien van wolfseinden. Het gebouw is echter niet de oorspronkelijke molen, die de ‘Muysemoolen’ werd genoemd, deze lag aan de zuidzijde van de vijver, waar thans de Panhuisstraat ligt. De functie is steeds graan- of korenmolen geweest. Hij was voorzien van een bovenslagrad, dat het water uit een vergaarvijver ontving. De vijver werd gevoed werd door de Panhuismolenbeek, ook wel de Muizenmolenbeek genoemd. De beek had haar oorsprong op 'de Sprung" aan de rand van het 'Hoog Terras' - de Maagdenberg - ten oosten van de molen. Bij de eerste opname van de Panhuismolen en de waterwerken door de provinciale waterstaat in 1857 had het waterrad een middellijn van 3,24 m en een breedte van 0,93 m.
In de Franse Tijd was de molen eigendom van Willem en Hendrik Franssen te Steyl. De molen brandde in 1813 af en werd door Michiel Andriessen, die de grond en de rechten had gekocht, overgebracht naar het Pan(nen)huis, dat eveneens aan de vijver lag. Onder een panhuis werd vaak een brouwerij verstaan, of dit hier ook het geval is, is niet bekend. De molen met huis, vijver, tuin, lusttuin en weg vererfde aan Jacob Andriessen, die eveneens molenaar op de Panhuismolen was. In 1855 werd Mathies Andriessen eigenaar en vervolgens in 1867 Frederik Lodewijk Rudolph, majoor in Venlo.
In 1868 kreeg de molen een bestemming als woonhuis. Het buiten ‘De Panhuismolen’ genaamd, vererfde aan Ernest of Francois David Ernest Antonius Imré Maria Rudolph, ritmeester in Salatiga.
Bij akte van 14 februari 1912, verleden voor notaris Muller te Venlo, werd het buiten verkocht door de erfgenamen:
a. Helena Constance Ledeboer, gemachtigde echtgenote van George Frederik Walter, directeur van N.V. de Gruyter & Co., meubeltransportbedrijf te Amsterdam;
b. F.D.E.A.I.M. Rudolph, hiervoor genoemd, gepensioneerd ritmeester en adjunct-directeur van de spaarbank te Semarang.
Koper was Jacobus Hubertus Menten, oud-hoofdingenieur van de Oost-Indische mijnen te 's-Gravenhage. Menten, die drie jaar later naar Nieuwenhagen verhuisde, verkocht het buitengoed in 1917.
Woonhuis sinds 1868.
Foto M. Bogaerts, 22-07-2008