De windmolen werd in 1872 gesticht door Jacobus Bruekers te Nederweert, waarna de molen achtereenvolgens in handen kwam van: Martinus Bruekers vanaf ongeveer 1880;
Jan Mathijs Hubert Bruekers;
Erven Jan Mathijs Hubert Bruekers vanaf 28 mei 1906;
Jacobus Hubertus Bruekers vanaf 30 september 1921;
Erven Jacobus Hubertus Bruekers vanaf 17 jan. 1949;
P.J.M.M. Bruckers en N.J.M. Bruckers te Nederweert vanaf 30 oktober 1962;
F. Driessen te Weert van 11 oktober 1968;
J.M. Stassen te Weert vanaf 23 maart 1979;
Gemeente Nederweert vanaf 7 maart 2001.
Onder Jac. Bruekers voltrokken zich enige belangrijke vernieuwingen: zo kreeg de molen in 1921 zelfzwichting (aan te nemen is dat dit gebeurde nadat de tweedehands bovenas - bijzonder, afkomstig van de beroemde molen De Hoop te Rotterdam - was gestoken). Omstreeks 1932 werd een Thomassen-oliemotor (met serienr. 2557) geplaatst en in 1933 werden beide roeden verdekkerd. Dat betekende niet het einde van het werkzame leven van de motor: bekend is dat Bruekers bij veel werk molen en motor wel tegelijk gebruikte!
Dat deze molen er nog, of beter gezegd, weer staat, is eigenlijk een wonder. Op 5 oktober 1944 werd de molen vrijwel verwoest, nadat deze door een Duitse stoottroep in brand was gestoken. De restanten van het binnenwerk werden in 1947 verwijderd; wat overbleef was een uitgebrande en beschadigde romp.
Niets leek er nog met dit onluisterde molenrestant te gebeuren, tot het eigendom werd van de Nederweertse notaris J.M. Stassen. Deze liet tussen 1979 en 1993 de molen voor eigen rekening restaureren en zette zo een bijna verloren monument weer op de kaart. Dat betekende zeer veel: niet alleen de stenen romp moest grondig worden hersteld; met uitzondering van de bovenas is feitelijk alles nieuw.
In het najaar van 2009 is men in deze molen begonnen met de reconstructie van het olieslagwerk op de begane grond, gebaseerd op wat bij opgravingen in de molen was aangetroffen. Dit in nauwe samenwerking tussen molenmakerij Adriaens en enkele technische scholen in de regio. In de zomer van 2011 was dit werk maalvaardig.
In 2010 werd de molenromp gedeeltelijk gewit; ooit was deze geheel zwart geteerd.
In het voorjaar van 2022 werden beide roeden gestreken om te worden nagekeken en kreeg de molen een nieuwe staartbalk.
