houten blokas
Erm is een oud Esdorp, in het zuidelijk deel van de voormalige gemeente Sleen, halverwege Sleen/Veenoord. Het dorp ligt nabij de overgang van zand naar veen; vroeger behoorde het gebied waar nu Veenoord ligt tot het Ermer Veen, en we weten van de geschiedenis van de molen te Veenoord dat er in 1860 vergunning werd verleend aan molenaar van Aalst te Erm om aldaar een molen te bouwen. Dat gegeven is waarschijnlijk ook de bron van vele misverstanden: meerdere schrijvers (Ook van Royen in "Molens in de gemeente Sleen" NDVA 1955) melden dat voor de bouw van "de" molen te Erm in 1860 vergunning is verleend, maar er is slechts één vergunning te vinden, en die heeft echt betrekking op de molen in het huidige Veenoord
Voor wat betreft Erm is er in de archieven in de zeventiende eeuw sprake van een rosmolen; in de tellingen van 1806 en 1821 wordt Erm genoemd met een windmolen (een korenmolen met één paar stenen. Over het bouwjaar van de laatste molen aan de Dalerstraat 32A, waar de huidige stomp staat, hebben we tot nu toe geen zekerheid kunnen krijgen. Zowel het jaar 1883 als 1887 wordt genoemd, in ieder geval na het afbranden van een voorganger. Die voorganger zou dan de molen kunnen zijn die in 1882 nog per advertentie te koop is aangeboden. Er is voorts nog sprake van een brand in 1895, waarna andermaal herbouw plaats vond. Een nieuwe molen was het in geen geval: er wordt gerept over een watermolen uit Noord Holland, of over oude Oliemolens uit Groningen en Friesland. De molen is tenslotte in 1919 eigendom geworden van de dan opgerichte Coöp. Landbouwvereniging Erm (later opgegaan in Zuid-Oost Drenthe), de laatste molenaar was J.S. Wilting.
De molen is ontwiekt rond 1929; kort daarna moet de oudst bekende foto zijn gemaakt "met een boxje uit een hoge boom", en deze foto is teruggevonden als bodem onder een glazen asbakje. Vanaf 1929 was de molen een elektrische maalderij; na de oorlog kwam er een dieselmotor. De bovenbouw is in 1947 gesloopt: de uiteindelijk sloopvergunning is van 13 mei 1947 "daar zij in een te vervallen staat verkeerd om nog gerestaureerd te kunnen worden". Het hout van de bovenbouw is deels verwerkt bij de verbouwing van de (molenaars-)woning naast de molen. In hetzelfde jaar heeft het gemeente bestuur een vergunning verleend om de oude korenmolen te veranderen in een pakruimte: stenen onderbouw met puntdakje. Tien jaar later is er nog weer een schuurruimte aangebouwd. Het maalbedrijf ging voort; de oude onderbouw diende onder meer als silo. In 1983 en 1984 heeft het gebouwtje een grondige opknapbeurt ondergaan. Het is gezandstraald, opnieuw gevoegd en geïmpregneerd.
tekst ontleend aan Jim van Opijnen; Stellingnieuws nr 11 12/85 jnjv
Woonhuis in molenrestant: stenen achtkante onderbouw
