De voorganger verbrandde in 1903.
De opvolger was oorspronkelijk in 1786 te Wormer gebouwd als oliemolen De Mol. In 1904 werd De Mol aangekocht voor ƒ 4800, en overgebracht naar Hensbroek. Deze molen is op spectaculaire wijze per boot vervoerd van de Wormer naar Hensbroek, en vervolgens met paard en wagen naar de Kwakel, een pad op de grens van Obdam en Hensbroek. De as werd door middel van 4 paarden opgetrokken en later met behulp van schooljeugd á 2 cent per kind op zijn plaats gebracht. De molen kreeg de naam De Jonge Ruiter.
De geschiedenis is uitgebreid beschreven door Peter Molenaar in zijn boek "Rond de grenspaal" (pagina 47 tot en met 53). Daarin staat dat Piet (Simon Pieter) Molenaar de eigenaar was én de molenaar. Na de brand van de Ruijter heeft Piet Molenaar de oliemolen "De Mol" gekocht en weer opgebouwd aan de Kwakel als korenmolen "de Nieuwe Ruijter". Piet heeft de molen bediend tot 1918.
Volgens het koopcontract van notaris Gotmer heeft S.P. Molenaar in 1918 de molen verkocht aan Hillebrand Sneeboer uit Wognum.
Vier 4 jaar later, op 27-12-1922, verkoopt Hillebrand de molen aan Pieter Koenis. Pieter woonde zelf in Zandwerven en heeft zijn zoons Jan en Hannes de molen laten bedienen tot 1928.
Daarna heeft hij de molen uit concurrentieoverweging in 1929 verkocht voor de sloop.
Informatie van Kees Groen (achterkleinzoon van S.P. Molenaar), 09-11-2024
De molen kwam op 27-12-1922 in bezit van Koenis veevoeders Opmeer.
In 1923 werd besloten tot uitbreiding en kocht men een korenmolen in Hensbroek.
Na 5 jaar moest de capaciteit van de molen vergroot worden. Men wilde elektrisch gaan malen, dit was echter niet mogelijk in Hensbroek. De molen werd in 1929 gesloopt (zie foto).
Mijn vader heeft 40 jaar gewerkt bij de firma Koenis, vandaar zijn bewaarde informatie over deze bijzondere molen.
Vincent Borst, 17/18 november 2008.
