Op deze plaats zou voorheen al in de 12e eeuw een watermolen hebben gestaan eigendom van Frederik Hendrik, Hertog van Lotharingen en ging in 1215 voor een bedrag van negen Keulse marken in eigendom over aan de Abdij van Postel, samen met de Wolfwinkelse hoeve. In 1847 kwam hij in het bezit van de familie Teurlings.
Na de brand van de houten watervluchtmolen in 1847 werd de molen door Arnoldus Teurlings (1799-1895, uit Rijen dbnr. 9722) herbouwd als stenen watervluchtmolen. Van dit type hebben er circa vijf bestaan in Nederland. De molen kon zowel op windkracht als op waterkracht malen, in de zomertijd wanneer de Beerze droog stond werd er gebruik gemaakt van de windkracht.
06-06-1908: De Peel- en Kempenbode
"Donderdagavond sloeg de bliksem in den water- en graanmolen van den molenaar Teurlings. Twee wieken werden verbrijzeld, terwijl de staart geheel werd verkoold. Brand was er overigens niet te betreuren en ongelukken kwamen niet voor. Deze van ouds bekende molen ligt aan den stroom op een kwartiertje buiten het dorp."
De molen was in bedrijf tot 1935. Daarna bemaalde Noud Teurlings de molen d.m.v. een dieselmotor. Twee jaar later verdwenen de wieken en de kap.
25-01-1938: Nieuwe Tilburgsche Courant
"Nieuws uit Casteren.
Eeuwenoude molen.
Onze heinde en verre bekende wind-watermolen, staande op de Beerzen, richting Bladel zal eerlang verdwijnen en voor de maalderij zal hij vervangen worden door een moderne stoommaalderij. Het ware te wenschen dat de bekende molen voor onze landelijke omgeving gespaard bleef."
In 1939 werd de molen gedeeltelijk gesloopt en verkocht Teurlings de stuwrechten aan het waterschap. In de oorlogsjaren zagen de Bladelse bewoners kans om radio's te verbergen in de molen die anders door de Duitsers in beslag zouden zijn genomen.
Tijdens de bevrijding van De Kempen vloog de molen op 21 september 1944 in brand, aangestoken door de Duitsers die hem als uitkijkpost hadden gebruikt. Volgens Toon Teurlings zou zijn vader het restant van de molen daarna zelf met handgranaten hebben laten springen. Stenen ervan zijn bij het herstel van verschillende huizen in Casteren gebruikt. De laatste molenaar was de heer Teurlings die na de Tweede Wereldoorlog, toen de molen al verwoest was, de waterrechten heeft verkocht aan het waterschap.
Na 1946 werd het restant gebruikt als landbouwschuur.
Rond 1960 brandde de rest van de molen af.
In 1966 kochten de dames Van der Zee uit Arnhem het restant en bouwden op de fundamenten het vakantiehuisje dat er nog steeds staat.
Het achtkante gebouw wat er nu staat is slechts een aandenken, deze molen was immers rond.
Bronnen o.a.:
- "Watermolens in Noord-Brabant vroeger en nu", Ir. Piet-Hein van Halder, 2010.
Peter Laarakker, 20 aug. 2021.
Ronde stenen stellingmolen aangedreven door wind en water
-----
Nieuwe Tilburgsche Courant, 22 juni 1939:
"Ongtginningswerken.
Van Hapert naar Casteren langs 't stroomgebied van de Groote Beerse, tot aan den gesloopten Casterenschen molen, is door arbeiders van de werkverschaffing uit Eindhoven de bodem herschapen in een vruchtbaar grondcomplex."
-----
Het aquarel is in 1933 geschilderd door Henk Dijkstra, die vh werkzaam was bij Rijksmonumentenzorg,
ingestuurd door zijn schoonzoon Arnoud Kerkhof, 20 aug. 2020