Molen Sint Anna, Venray

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1890

verplaatst

verdwenen

1921

afkomstig van

Venray (Bosschemolen)

geschiedenis

De St. Annamolen, vroeger de Bosschemolen genoemd, was de laatste standerdmolen van Venray.
De Bossche molen stond indertijd op de Molenklef, dichtbij de Beekweg. Na verloop van tijd stond de molen op Molenklef niet meer zo gunstig, de reden dat Lambertina Arts toestemming vroeg om de molen te verplaatsen naar een perceel bouwland dat zij "Op de Kemp" bezat. In 1890 werd de molen afgebroken en op de nieuwe plaats herbouwd. Dit perceel lag in de nabijheid van de St. Annakapel, hetgeen blijkbaar de eigenaresse inspireerde hem de naam St. Anna te geven.

De molen werd toen bemalen door Hendrikus Laurensse, gehuwd met Johanna Gertruda Mathea Janssen; in het jaar 1900 werd hij eigenaar. Het volgende jaar reeds verkocht hij de molen aan Theophile Antoon Hoedemakers, gehuwd met Johanna Willems, bakker van beroep en sindsdien ook molenaar; mede-eigenaar werd Johannes Hoedemakers. In 1905 lieten zij bij de molen een magazijn bouwen.

Th.Hoedemakers overleed op 24-08-1914, vrij kort nadat zijn echtgenote Johanna Willems was overleden (11-08-1914).
De kinderen van Theophile en Johanna zijn korte tijd in een weeshuis te Venray onder gebracht waarna de ongetrouwde broer van Theophile, Johannes, de kinderen onder zijn hoede heeft genomen en verder heeft opgevoed.
Nog niet duidelijk is of de kinderen de molen hadden geerfd en in 1919 hadden verkocht.

In 1919 werd de molen verkocht aan Gerardus Hubertus Stoks, gehuwd met Marie Petronella Janssen.
Stoks die uit Haelen afkomstig was, moest het maalbedrijf met uitsluitend windkracht, dat in die tijd een dieptepunt bereikte. weer opbouwen. Toen hij in 1921 de motormaalderij met houtzagerij aan de Leunseweg van J. Claassens-Wijnhoven had overgenomen, zag hij van het verdere gebruik van de windmolen af, omdat hij daarvoor een groot financieel offer moest brengen. Reeds in hetzelfde jaar bood hij de molen, die in goede staat verkeerde, tweemaal in het vakblad "De Molenaar" voor sloop te koop aan.

De molen had een ijzeren as en stalen roeden, een zo goed als nieuw aswiel en een nieuwe eikenhouten trap. Op de molen lagen een koppel kunststenen op de steenbalk als voormolen en een koppel blauwe Duitse stenen als achtermolen op de onderste zolder tegen de borst. De molen had een sierlijk gevormde kap en stond op een tamelijk hoge gesloten voet.

Er was in die tijd geen interesse meer om een standerdmolen te verplaatsen. Na de sloop werden de as en de roeden verkocht en in de standerdmolen van Soerendonk (N.B.) gestoken.

In 1922 liet Stoks de molen veilen en werd Franciscus Hubertus Henricus Poels, landbouwer in Vierlingsbeek, eigenaar. Het volgende jaar verkocht hij de molen aan Peter Hubertus Johannes Poels, die landbouwer te Auby in Frankrijk was. In hetzelfde jaar, 1923, werd de molen afgebroken en in het volgende jaar gebeurde hetzelfde met het magazijn. De plaats waar de molen heeft gestaan werd later het Molenplein genoemd; in 1963 werd het omgedoopt tot Kennedyplein.

De derde alinea is uit de informatie van Theophile Hoedemaekers
Kleinzoon van Theophile Hoedemaekers. (24-04-2012)