Deze watermolen is in 2020 en 2021 volledig hersteld in het kader van een groot project rond reconstructie van een beeklandschap.
Op deze plaats staat sinds 1703 een watermolen. Eerst was dit een papiermolen (in 1872 uitgerust met twee bovenslag-raderen) en in dat jaar volgde de ombouw tot korenmolen. Amper twee jaar later brandde die af.
De molen werd niet meteen herbouwd, dit gebeurde pas in 1876. Men bouwde een kleinere korenmolen, uitgerust met twee maalstoelen. Met de ene maalstoel maalde men maïs, dit als voer voor de vier sleperspaarden van de boer/molenaar die ook een sleepbedrijf had, dit koppel maalde naar verluidt dag en nacht. Met de andere maalstoel maalde men rogge. Verder werden een dorsmachine, hakselmachine en een kammolen aangedreven.
Toen de ENKA Ede water uit grote diepte ging oppompen daalde de grondwaterstand sterk, waardoor de beek onvoldoende kracht overhield voor beide maalstoelen. In 1912 werd daarom een machinehuis aangebouwd, waarin een benzinemotor werd geplaatst voor de aandrijving van het roggekoppel.
In 1921 werd de waterkracht definitief niet meer gebruikt en rond 1935 verdween het rad. Kennelijk was het toen met alle activiteit in het gebouw afgelopen want de molen kwam in verval en was tenslotte een ruïne. In 1994 stortte de houten kap in.
In de 21ste eeuw keerde de situatie zich ten goede: in 2003 liet Waterschap Vallei & Eem het traject van de Molenbeek ten noorden van de molen herstellen en opnieuw belemen. Nadat ook de doorgraving naar de Paradijsbeek ongedaan werd gemaakt, stroomde vanaf februari 2004, na tientallen jaren droogstand, weer water bij de molen. In diezelfde periode werd bij de (toen nog zeer vervallen) molen een houten goot geplaatst waar het water overheen kon stromen. Bij elkaar betekende dit de reconstructie van een compleet beekdallandschap. Zelfs heeft men daarvoor een gedeelte van een industrieterrein weer teruggegeven aan de natuur. Eén en ander heeft men kunnen financieren uit allerhande fondsen.
Voor de molen betekende dit, dat in juni 2020 werd begonnen met herstel van het gebouw, later volgde het molenmakerswerk. Op 1 juli 2021 plaatste men het waterrad.
In stijl met hoe de molen ca. 100 jaar geleden functioneerde komt er in het motorhok t.z.t. ook een dieselmotor voor de aandrijving van één van beide koppels. Het hout dat bij de restauratie werd gebruikt, is allemaal afkomstig uit het bosgebied rond de molen.
