Borgtocht, 8 juli 1844:
Comparanten verklaren zich borg te stellen voor een bedrag van ƒ 400 als garantie voor de ontvanger der accijnsen dat Hendrikus Hoegen op correcte wijze aan zijn betalingsverplichtingen zal voldoen.
Bron: Kampen Notarieel.
-----
Deze molen werd in 1842 gebouwd als opvolger van een molen die door brand verloren was gegaan [??]. Reinders woonde er met zijn zuster Greetje die in 1844 trouwde met Hendrikus Hoegen, waarna de molen in zijn bezit kwam.
Maar de zaken gingen slecht: in 1865 ging Hoegen failliet. De molen en de bijbehorende eigendommen gingen in de publieke verkoop. Molenaar Reynders van de iets noordelijker staande molen, nog altijd op het vinkentouw, sloeg eindelijk zijn slag. Tot 1923 zou deze molen in bezit van de familie Reynders blijven. Bij de oudere Kampenaren staat de molen nog altijd bekend als de Meule van Reynders.
In januari 1923 kwam Gerrit Helmus van der Vegte op de molen. Tot 1949 maalde hij er dagelijks granen. De opkomst van de meelfabrieken deden hem evenwel langzaam maar zeker de das om. In 1949 besefte hij dat hij niet langer meer tegen de concurrentie kon opboksen. Hij deed zijn molen over aan koffiebranderij Kanis en Gunnink. Bij een bedrijfsovername kwam de molen in bezit van de Leympf melkfabriek in Leeuwarden.
Deze melkfabriek wilde in 1952 uitbreiden en daarom moest de molen maar verdwijnen. Dit was tegen het zere been van de Kampenaren die hun molen wilden behouden. Er ontstond een spontane inzamelingsactie onder de bevolking (Behoud Kamper Molen) om de molen voor sloop te behoeden. De directie van de melkfabriek stelde vervolgens voor om de molen te verplaatsen omdat dit veel goedkoper zou zijn dan slopen en herbouwen. De gemeente Kampen reageerde positief en de architect Koster bedacht een plan om de molen ruim een halve kilometer te verplaatsen naar de IJsseldijk. De inzamelingsactie bracht uiteindelijk ƒ 15.000 op en dat bedrag werd door de gemeente en de provincie Overijssel verdubbeld. Half maart 1952 werden de wieken van de molen gedemonteerd en de onderbouw gesloopt. 7 april 1952 brak de dag van de grote verhuizing aan. De verhuizing van De Meule van Reynders was een bijzondere gebeurtenis en half Kampen liep uit, dit ondanks het slechte weer. Pers uit binnen- en buitenland was paraat, onder meer van het befaamde New Yorkse weekblad LIFE.
Bron: Nederlandse Molendatabase.
-----
De molen stond hier in de weg en moest dus ofwel worden afgebroken of worden verplaatst. Samenwerking van particulieren en overheid leidde tot verplaatsing.
Toen de molen op 7 april 1952 een halve kilometer werd verplaatst, was het echt Nederlands voorjaarsweer, dus gure regenvlagen en harde wind. De molenstenen en de wieken waren verwijderd. De stenen onderbouw was de voorgaande dagen voorzichtig afgebroken, de molen rustte op zware leggers. Het transport begon met het opvijzelen van het gevaarte zodat er twee transportstellen op 48 wielen onder geschoven konden worden. Zo werd de molen over de weg naar zijn huidige plek gereden.
Bron: weekblad uit 1952 (Panorama?).
Op 08-03-1921 berichtte De Grondwet het volgende:
KAMPEN. Woensdag is te Kampen een droevig ongeluk gebeurd, 't vijfjarig zoontje van den molenaar J. W. Reynders stond in de machinekamer te kijken naar het in vollen gang zijnde bedrijf, toen met een donderend gekraak een der enorme molensteenen door de splijtende zoldering omlaag stortte en op het knaapje terecht kwam. Toen het met groote inspanning gelukt was den duizenden ponden zwaren steen op te heffen, kon de arme vader het misvormde lijkje van zijn kind wegdragen. Juist een jaar geleden viel een 9-jarig jongetje van den trans van den zelfden molen te pletter.
Ingezonden door Caroline Schaeffer, 12 juni 2021