Vh. bemalen van de Oude Doornse polder, thans buiten bedrijf
Als de molen draait en op afspraak
IJzeren scheprad; eenvoudige stookplaats met bedstee (geen woning) in de molen.
Zeer eenvoudige baard, geheel geteerd, zonder opschrift
Bovenwiel 67 kammen
Bovenschijfloop 33 staven, steek 12,3 cm.
Onderschijfloop 24 staven
Onderwiel 87 kammen, steek 16,4 cm.
Overbrengingsverhouding 1,79 : 1
| fabrikant | roenummer | positie bouw | fabricagejaar | jaar gestoken | positie | jaar verdwenen | lengte | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pot | ✉︎ | ? | buiten | ? | 1934 | buiten | aanw. | 25,08 |
| Pot | ✉︎ | 1117 | binnen | 1878 | 1933 | binnen | aanw. | 24,50 |
Van 1932 tot 1967 was deze molen op beide roeden voorzien van het systeem Dekker. Daarna is dit teruggerestaureerd naar Oud-Hollands.
| fabrikant | asnummer | fabricagejaar | jaar gestoken | jaar verdwenen | lengte | |
|---|---|---|---|---|---|---|
As 230, Sterkman & Zn, wed. A.
|
✉︎ | 230 | 1863 | aanw. | 05,55 |
| fabrikant | asnummer | fabricagejaar | jaar gestoken | jaar verdwenen | lengte | |
|---|---|---|---|---|---|---|
As 1069, De Prins van Oranje
|
✉︎ | 1069 | 1876 | aanw. |
Vh. bemalen van de Oude Doornse polder, thans buiten bedrijf
Het precieze bouwjaar van deze molen is niet bekend, het moet rond 1700 zijn geweest. Voorganger was een wipmolen die al op een landkaart van 1601 staat vermeld. De uitwateringssluis van de eerste molen dateert zelfs van 1461. Dat de huidige molen een voorganger had, bewijst ook het jaartal 1664 op een sluitsteen in de gemetselde achterwaterloop.
Het achtkant is opgebouwd uit Amerikaans grenenhout; alleen beide stijlen aan de schepradzijde zijn, zoals vaak het geval bij dit type molen, van eiken. De molen staat op hoge poeren mét een tafelement. Tussen de poeren zijn veldmuren gemetseld.
In 1788 werd bestrating in de molen gelegd, een schoorsteen met schouw en een stookplaats gemetseld en een bedstee aangebracht. Op het spilkalf bevinden zich vele inkervingen, de oudste uit 1718.
Tot maart 1965 werd de polder De Oude Doorn uitsluitend met windkracht bemalen (met uitzondering van enkele jaren waarin ook een hulpvijzelgemaaltje met ruwoliemotor werd ingezet).
De molen heeft veel voor de polder kunnen betekenen, ook in drie bijzondere gevallen: na de inundaties van 1940 (de Hollandse Waterlinie) en 1944 (op last van de Duitse bezetter) en ook na de watersnoodramp van 1 februari 1953, maalde hij met zijn verdekkerde wiekenkruis de polder droog.
De ruilverkaveling, in 1962 ingezet, betekende het einde voor de molen als functioneel poldermaalwerktuig. Het als gevolg van de nieuwe indeling duidelijke verlaagde polderpeil maakte aanleg van een rondmaalcircuit noodzakelijk. De Molenstichting Het Land van Heusden en Altena zorgde als nieuwe eigenaar voor de aanleg hiervan, waardoor het scheprad water kon blijven verzetten.
Zo heeft de molen na 1965 nog steeds veel gedraaid en hebben, zeker in de begintijd van vrijwillig molenaarschap (tussen ca. 1970 en 1975) de nodige personen hier hun opleiding gekregen.
Ondertussen was deze molen in de loop der jaren wel behoorlijk verzakt. In 2009 viel het besluit om daar iets aan te doen. Begin 2011 zette men de molen stil, waarna in 2012 werd begonnen. Het bleef niet alleen bij rechtzetten (waartoe de fundering deels werd vernieuwd): romp en kap kregen geheel nieuw riet en beide oude Potroeden zijn gerepareerd en vervolgens weer gestoken.
Lastig is alleen, nu de molen is rechtgezet, dat deze roeden, beide tweedehands en ongelijk van lengte, op sommige gedeelten van de molenwerf veel te kort blijken!
Deze molen is genoemd naar de polder die hij kon bemalen.
