Op de molen lagen een koppel 17-er Franse stenen van het vroegere tarwegemaal en een koppel 17-er kunststenen.
| fabrikant | roenummer | positie bouw | fabricagejaar | jaar gestoken | positie | jaar verdwenen | lengte | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Fransen | ✉︎ | g.n. | buiten | 1925 | 1925? | buiten | 1945 | 26,00 |
De buitenroede was nieuw en gemaakt door de Gebr. Fransen te Vierlingsbeek (N.B.)
De Pot-binnenroede was afkomstig van de onttakelde molen van Siebengewald (Tenbruggencatenummer 06489 c) in Noord-Limburg
De windmolen van Linne was een witte stenen bergmolen. Hij stond ten zuiden van het dorp langs de toenmalige grindweg naar Maasbracht in het 'Windmolenveld' of bij 'De Vloot'. Met de molen werd in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw voornamelijk voergraan in loon gemalen. Een hulpmotorgemaal was niet aanwezig.
De molen had een Belgische as van het fabricaat Verhaeghe en Decuijper uit Ruddervoorde.
In het begin van de jaren twintig werden de as en de roeden gestoken door de Gebr. Sjang en Sjef Hendrickx uit Beegden en Heel.
De windmolen bestond reeds in de Franse Tijd. Volgens de overlevering stond er eerst een grondzeiler, die door brand werd vernield. De molen werd in of kort na die tijd gekocht door de burgemeester van Linne Jozef of Josephus Cregorius Christianus Janssens, gehuwd met Cunegonda of Cunegondis Maria van der Schoor. Haar vader was raadsheer bij het hof van het vorstendom Thorn. Zij was genoemd naar de laatste abdis van het stift Cunegondis van Saksen.
De welgestelde familie Janssens woonde oorspronkelijk in Roermond en later op een kasteel bij Linne. De leden van de familie hebben steeds aanzienlijke ambten en waardigheden bekleed in Roermond, de hoofdplaats van het Overkwartier van het hertogdom Gelre.Na het overlijden van bet echtpaar Janssens-Van der Schoor vond in 1873 een deling van de nalatenschap plaats. Daarbij kreeg Frans Janssens, grondeigenaar in Linne, uit de ruim 200 eigendommen onder andere de windmolen en de vlak bij de molen gelegen watermolen toegewezen. Mede-eigenaar werd Ernest Janssens.
Een boedelscheiding in 1898 bracht de molens in bezit van Eugenie Cevada te Bunde, later echtgenote van Nicolaas Dorsman te Vught.
1911: In 1911 verkocht ze de windmolen aan Peter Hubertus Mestrom, die toen pachter was. Mestrom was eerst knecht bij de pachter Adams. Adams volgde Clephas als pachter op. Adams en Clephas waren afkomstig uit Merum-Herten, waar hun familie pachters, respectievelijk eigenaren waren van de standaardmolen te Merum.
1941: In het voorjaar van 1941 had Peter Mestrom het plan de windmolen te slopen en vroeg aan bet Departement van Opvoeding, Wetenschap en Cultuurbescherming een sloopvergunning aan. De toenmalige voorzitter van de Vereeniging 'De Hollandsche Molen', mr. Van Tienhoven, die door het departement van de aanvraag op de hoogte werd gesteld, het bestuurslid jhr. mr. F. van Rijckevorsel en de burgemeester van Linne wisten te bewerkstelligen, dat de prachtig in het landschap staande molen behouden bleef. Bijna vier jaar later maakte oorlogsgeweld een einde aan zijn bestaan.
Tijdens de slag om de Roerdriehoek midden januari 1945 kwam de windmolen achter de Vlootbeek in de frontlinie te liggen. Duitse Fallschirmjäger van het regiment Hübner hadden zich in de molen verschanst en konden uit de vensters en de deur met machinegeweren de weg en het voorveld tot bij de Vlootbeek bestrijken.
23-01-1945: Op 23 januari werd de molen door Britse tanks beschoten en kreeg verscheidene voltreffers. Een granaat trof de askop, waarna het gevlucht dat overkruis stond, omlaag stortte.
Het geëvacueerde Linne werd na een spervuur op 25 januari 1945 veroverd. De nacht daarvoor hadden de Duitsers zich op Herten teruggetrokken, zodat Linne zonder strijd door de Britten werd ingenomen. De gevechten in de omgeving van Linne waren zo buitengewoon fel, dat de naam van het dorp bij de Britten een onaangename klank kreeg.
De windmolen werd niet meer van de oorlogsschade hersteld. Na de onttakeling bleef de romp nog jarenlang als ruïne staan. In de jaren zeventig werd hij tot woonhuis verbouwd.
Woonhuis sinds 1970