Molen van Roosteren, Roosteren

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1862

verdwenen

1944

door oorlogsgeweld

geschiedenis

1862: De windmolen van Roosteren is gebouwd in 1862 in het buurtschap Kerkveld door Philippus Hubertus van de Laar, een landbouwer te Roosteren. 
De molen had een prachtige ligging net buiten het dorp en was samen met de dorpskerk gezichtsbepalend. Van de Laar had enkele jaren eerder het plan om zijn standaardmolen aan de Leikweg in Echt (zie db. 7280) te verplaatsen.
1880: Toen dit geen doorgang kon vinden verkocht hij zijn molen in Echt in 1880 aan Hendrik Verheijen, molenaar te Nieuwstadt. Enkele jaren later kocht van de Laar de Slagmolen te Echt (db. 1243) en vertrok hij uit Roosteren. 
Na zijn overlijden werd de molen van Roosteren met huis en aanhorigheden in 1916 door zijn erfgenamen verkocht aan Antoon van Aarssen, molenaar te Venray.
1928: Hij bleef eigenaar tot 1928 toen hij vertrok naar Zeeland in Noord-Brabant. Reden van zijn vertrek was de geplande aanleg van het Julianakanaal pal tegen de molen, waardoor hij een groot deel van zijn clientèle dreigde kwijt te raken omdat die aan de andere zijde van het geplande kanaal woonden. De molen in Roosteren liet hij openbaar verkopen, de nieuwe eigenaar werd Laurentius Goossens, molenaar te Stein. 
Toen in 1930 werd begonnen met de aanleg van het kanaal, werd hiervoor vlak voor de molen een dijk opgeworpen met op- en afritten voor een brug. Goossens verlangde hiervoor een schadeloosstelling aangezien de windvang voor de molen door deze dijk en de andere voorzieningen ernstig zou worden belemmerd. Om deze windvang te verbeteren werd het plan opgevat om de romp van de molen te verhogen. Uiteindelijk vonden zowel de schadeloosstelling als ook verhoging van de romp geen doorgang.

18-10-1944: De molen is in de Tweede Wereldoorlog verloren gegaan. 
In oktober 1944 liep een frontlijn langs het Julianakanaal die met een bocht ten noorden van Roosteren naar de Maas liep en die maandenlang voortduurde. De molen stond hierbij in het vrije veld heel kwetsbaar gelokaliseerd. Op 18 oktober werd de molen door Duitse troepen in brand gestoken, maar het vuur doofde al vrij snel. De volgende dag lag de molen onder zwaar artillerievuur van de Duitsers en weer een dag later werd hij door een Duits Sprengkommando opgeblazen. Na de oorlog werd nog geïnventariseerd wat er van de molen over was en bruikbaar voor een eventuele herbouw. Zo ver is het echter nooit gekomen, Goossens liet in plaats van de molen op te bouwen een nieuwe maalderij bouwen. Hiervoor gebruikte hij onderdelen van de opgeblazen molen die nog bruikbaar waren, zoals delen van de maalstoel. Tevens werd door hem een elektrische houtzagerij gebouwd direct naast de plek waar de windmolen had gestaan. De oude potroeden van de windmolen werden hierbij hergebruikt als moerbalken.
Inform. P. Vossen, 2 maart 2008.