Over het bouwjaar zijn de meningen verdeeld: zowel 1844 (vermeld op de baard) als 1848 worden genoemd. Keihard bewijs van een correct bouwjaar is er vooralsnog niet. Wél bekend is dat deze molen toen niet zijn huidige gestalte kreeg: rond 1890 (dat jaar staat dus evenmin vast!) moet de molen van grondzeiler tot beltmolen zijn verhoogd. Toen kreeg de molen toen een oliewerk, dit laatste deed tot 1930 dienst en werd toen verwijderd. Bij die verhoging heeft de molen ook de karakteristieke en merkwaardige flesvorm hebben gekregen. Dit is bij Nederlandse molens zeldzaam gebleven.
Tijdens de Duitse bezettingstijd was in de molen een windgedreven zaaginrichting actief voor het zagen van houtblokjes voor de houtgasgeneratoren van auto's. Kort na de oorlog is de molen hersteld waarbij een andere binnenroede werd gestoken die meteen het systeem Van Bussel kreeg. In 1950 stopte de toenmalige molenaar Van Deursen met malen. De molen werd niet meer gebruikt en raakte als gevolg sterk in verval. Rond 1965 was de toestand dramatisch te noemen.
Bij de grote restauratie van 1969/70, waarbij vooral de kap grondig werd hersteld en ook nieuwe gelaste roeden werden gestoken, kwamen door opgraving de kantstenen van de olieslagerij weer tevoorschijn. Deze zijn later op het talud van de molenberg neergelegd.
In 2010 werden beide roeden vervangen door nieuwe gelaste exemplaren.
Heel opvallend is de houten bovenas (met gietijzeren insteekkop): die is namelijk gemaakt uit een kronkelige en alleen van schors ontdane boomstam. Uiteraard heeft men gezorgd dat de pen centrisch bleef.
