De dorpjes Sint Antoniepolder en Maasdam waren van oorsprong niet in het bezit van een korenmolen: de inwoners van eerstgenoemd plaatsje moesten per boot naar Mijnsheerenland om daar hun graan te laten malen; die van Maasdam moesten naar het nabijgelegen Puttershoek.
In 1822 is door de beurtschipper Jan Tielemanszoon Visser met geld uit een erfenis een geheel nieuwe achtkante molen gebouwd in de toenmalige gemeente Sint-Anthoniepolder.
Uit bouwhistorisch onderzoek is gebleken dat deze molen later, wegens toenemende windbelemmering ten gevolge van dijkbebouwing, van grondzeiler is verhoogd tot de huidige stellingkorenmolen. Waarschijnlijk heeft dat rond 1870 heeft plaatsgevonden.
Na de verhoging was de molen uitgerust met drie koppel stenen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was de molen ook uitgerust met een windaangedreven lintzaagmachine voor het zagen van kachelhout.
Zoals bij zovele korenmolens, deed in de jaren dertig van de vorige eeuw de elektrisch gedreven mengketel zijn intrede om mengvoeders te kunnen produceren en daarmee nog concurrerend te kunnen werken ten opzichte van de zich inmiddels sterk uitbreidende motormalerijen.
Na de Tweede Wereldoorlog was er door de toenemende schaalvergroting van de graanverwerkende industrie (in 1945 waren er in de Hoekse Waard nog zo'n 25 van dergelijke bedrijven aktief, waaronder 11 molens) weinig emplooi meer voor de molen, waardoor deze omstreeks 1950 tot stilstand kwam.
Hierna ging het snel bergafwaarts: de molen raakte in verval. In de jaren zestig van de vorige eeuw werd door de laatste particuliere eigenaar een sloopvergunning aangevraagd. Deze werd echter geweigerd.
In 1966 kocht de toenmalige gemeente Maasdam voor het symbolische bedrag van ƒ 1,-- de molen aan. Op dat moment stond deze al enige tijd met kale roeden en zónder stelling.
In 1969/70 werd de molen uitwendig gerestaureerd. Regelmatig draaien kwam, onder invloed van vrijwillig molenaarschap, enige jaren later.
Vanaf 1983 is het gaandewerk door vrijwillig molenaar Jan Eeland stapsgewijs maalvaardig gemaakt en deels gereconstrueerd. Dat hield nogal wat in: steenkraan gedeeltelijk vernieuwd, koppel stenen maalvaardig gemaakt (opnieuw opgesteld), meelkoker vernieuwd, zakkenglijbaan gereconstrueerd, beide regulateurs vernieuwd, lui- en afschietwerk gerestaureerd, mengketel (afkomstig uit de maalderij naast de molen van Abbenbroek, daarvoor uit de Greupmolen op Klaaswaal) ingebouwd, zeskantbuil met touwsnaaraandrijving gebouwd en opgesteld; stationaire petroleummotor (1924) gekocht, gerestaureerd en ingebouwd en voor deze machine een kleine maalstoel gekocht en bedrijfsvaardig gemaakt, haverpletter gekocht, gerestaureerd en ingebouwd. Sindsdien is regelmatig op niet-commerciële basis gemalen en werden hier ook vrijwillige molenaars opgeleid.
(N.B. De petroleummotor uit 1924, de maalstoel en pletter zijn bij het vertrek van Jan Eeland weer verwijderd, die waren namelijk eigen bezit).
Helaas moest de molen in maart 2010 worden stilgezet wegens instabiliteit: de fundering bleek onvoldoende. Om die reden werd later besloten tot demontage van molenonderdelen: in oktober 2011 verwijderden vrijwilligers de ophekking van de roeden en het stellinghek, 10 december 2011 werden de roeden gestreken, enige tijd later sloopte men de stelling.
Vervolgens stelde men een plan voor totale restauratie op. De bouwkundige werkzaamheden betroffen o.a. vernieuwen van de fundatie en vervolgens opnieuw draai- en maalvaardig maken. De aanvraag voor de omgevingsvergunning werd op 17 december 2013 gehonoreerd.
Na de verdere uitwerking van het restauratiebestek en de werving van de benodigde subsidies en fondsen kon laat in 2015 een begin worden gemaakt. In 2016 heeft men het achtkant van nieuw riet voorzien, in april werd de geheel herstelde kap naast de molen neergezet, op 19 april volgde plaatsing, waarna direct daarna de roeden werden aangebracht. In mei 2016 was de molen maalvaardig en op vrijdag 3 juni heeft men de molen feestelijk in gebruik genomen.
Helaas: in april 2017 zette men ook deze molen stil, als gevolg van de inmiddels ontstane problemen rond de gedeelde roeden. Een grote domper, omdat deze molen eigenlijk pas net uit de problemen leek te zijn.
De nieuwe roeden lieten even op zich wachten, er waren veel meer molens met het hetzelfde probleem. In mei 2018 heeft de Restauratie Werkplaats Schiedam beide 'oude' roeden gestreken en daarna de nieuwe gestoken.
