De Lisserpoelmolen is een vijzelmolen, vermoedelijk in 1676 gebouwd. De molen ligt aan de ringvaart ten oosten van Sassenheim. De molen bemaalt de Lisserpoelpolder, groot ca. 235 ha. met een opvoerhoogte van 3,40 meter.
Deze molen heeft in zijn langjarig bestaan diverse malen te maken gekregen met zware schade. In 1868 leverde gieterij De Prins van Oranje een nieuwe as, vermoedelijk het eerste gietijzeren exemplaar voor deze molen. In 1873 vermelden de notulen van het polderbestuur een asbreuk (maar overkwam die inderdaad deze molen?) maar ook in 1890 leverde de fa. Barneveld uit Leiden een nieuwe bovenas!
Daar bleef het bepaald niet bij: asbreuk op 30 januari 1907; een 'overvallen windhoos' werd als oorzaak genoemd. Het Leidsch Dagblad van 1 februari 1907 meldt: "Van den watermolen van Verhaar aan de pont over de Ringvaart der Haarlemmermeer zijn 3 wieken gewaaid. Dit gebeurde, terwijl de molen werkte. Geen persoonlijke ongelukken kwamen voor".
De Grofsmederij te Leiden leverde, toen een goede sloopas niet voorhanden bleek (men had de mogelijkheden op dit gebied wel degelijk onderzocht), reeds op 22 februari een geheel nieuwe as (en kreeg hiervoor een extra premie). Geluk bij een ongeluk: een nieuwe Potroede, nr. 2049, lag ten tijde van de ramp bij de molen klaar, maar was nog niet gestoken. Er hoefde dus maar één nieuwe roede te worden besteld.
Op 23 februari 1916 was het opnieuw raak, wéér door een windhoos, en weer brak de bovenas! Nu kwam via sloper Thobé uit Dordrecht een ander exemplaar beschikbaar. Potroede 2061 kon blijkbaar worden gerepareerd, want die werd pas in 1994 definitief vervangen. De binnenroede werd vervangen door een exemplaar, vermoedelijk afkomstig van één van de acht boezemmolens te Hillegersberg; die moest alleen een stuk worden ingekort.
Zowel in 1907 als 1916 werd de bemaling tijdelijk overgenomen door een locomobiel met centrifugaalpomp.
Ondanks deze gevallen van pure pech, bleef de polder de molen gunstig gezind, al had vooral de ramp van 1916 wel tot discussie over handhaving geleid. Duidelijk was, dat de molen sneller te repareren was, dan dat er een geheel nieuw gemaal zou zijn gerealiseerd.
De molen werd hersteld maar tegelijk werd besloten tot aanschaf van een motor die de vijzel aan kon drijven. De windkracht zou in gebruik blijven "bij mooi weer". Inderdaad is daarna onderin de molen een gasmotor geïnstalleerd, om bij te weinig wind toch de vijzel aan te kunnen drijven.
De molen is daarna nog zeer regelmatig in bedrijf geweest.
Molenaars van deze molen:
Jaap Tulen (.. - 1879)
J. Verhaar (1879 - 1913)
J. Kerkvliet (1913 - 1958)
C. Duineveld (1958 - 2005, zowel beroeps als vrijwillig)
